Toen ik in mijn Harderwijkse vriendenkring vertelde dat ik in de Zanderij zou gaan zwemmen, steeg hun respect voor mij als Triatleet; ‘helemaal naar Suriname zwemmen’? Ok, aan naamsbekendheid kunnen we nog werken (Calluna was een begrip). Ik geef toe, een beetje kritisch (Bosbad Putten en De Sypel zijn toch ook relatief dichtbij) maar zoals altijd met een positieve grondhouding. Op de website zocht ik de banenzwem tijden. Ik kwam daar op de eerste dag van het zomerschema, ‘nee, we hebben een aangepast schema’. Ik blijf altijd vriendelijk, maar mijn gezicht spreekt kennelijk boekdelen. ‘Ja, hadden we misschien eerder op de site moeten zetten’, maar het verdere contact was uiterst vriendelijk, precies zoals dienstverlening hoort te zijn.
Ik dus vandaag weer terug. Armbandje gekocht, kleedhokjes heten tegenwoordig anders, ik ben de naam vergeten. Maar ik herkende ze gelukkig nog wel van mijn intensieve zwem-triatlon verleden van 35 jaar geleden (tussendoor wel intensief blijven hardlopen). Het was drukker dan ik verwacht had. Er was een borstcrawl baan, maar omdat ik die techniek (nog) niet meer beheers (wel geprobeerd uiteraard) nam ik de ‘doorzwem’ baan ernaast. Twee keer een half uur. Het zwembad was netjes, de organisatie goed, het zomerschema (die ik op papier kreeg) perfect. De hokjes waren schoon, het zwembad was schoon, de zwemmers hielden zich netjes aan de regels en zelfs toen ik een dame tegen de benen trapte (ik ben 1.94 lang) werd ik niet weggestuurd! Al met al een positieve ervaring, die vast en zeker een vervolg krijgt. In september twee kortere triatlons: Apeldoorn en Zutphen.